திருக்குறள் - அதிகாரம் - 95. மருந்து

 

மிகினும் குறையினும் நோய்செய்யும் நூலோர்

வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று. - 941

வாதம், பித்தம், கபம் என்ற மூன்றே நோயின் தோற்றக் கூறு  

மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது

அற்றது போற்றி உணின். - 942

செரித்தபின் உணவு உண்டால், உடலுக்கு மருந்தே தேவையில்லை 

அற்றால் அளவறிந்து உண்க அஃதுடம்பு

பெற்றான் நெடிதுய்க்கும் ஆறு. - 943

நீண்டகாலம் வாழ, அளவுடன் உண்பதே மிகச்சிறந்த வழி

அற்றது அறிந்து கடைப்பிடித்து மாறல்ல

துய்க்க துவரப் பசித்து. - 944

செரித்தபின், காலத்துடன், ஏற்ற உணவை உண்ணவேண்டும்

மாறுபாடு இல்லாத உண்டி மறுத்துண்ணின்

ஊறுபாடு இல்லை உயிர்க்கு. - 945

மாறுபாடில்லாத உணவை, அளவுடன் உண்டால் நோயில்லை

இழவறிந்து உண்பான்கண் இன்பம்போல் நிற்கும்

கழிபேர் இரையான்கண் நோய். - 946

அளவுடன் உண்டால் நலம்! அதிகமாக உண்டால் நோய்!

தீயள வன்றித் தெரியான் பெரிதுண்ணின்

நோயள வின்றிப் படும். - 947

பசியின் அளவறியாமல் அதிமாக உண்பவன் நோயாளியாவான்

நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும்

வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல். - 948

நோயின் தன்மை, அதன் காரணம், அதை நீக்கும் வழியறிந்து செய்  

உற்றான் அளவும் பிணியளவும் காலமும்

கற்றான் கருதிச் செயல்.- 949

நோயாளி, நோயளவு, காலம் கருதி மருத்துவம் செய்யவேண்டும் 

உற்றவன் தீர்ப்பான் மருந்துழைச் செல்வானென்று

அப்பால் நாற் கூற்றே மருந்து. - 950

நோயாளி, மருத்துவர், மருந்து, துணைபுரிபவர் நான்கே மருத்துவம்