தனக்கு இருக்கும் பகை இன்னது இன்னது என்று
அடுக்கிக் காட்டிப் புலவர் தன் வறுமை நிலையை விளக்குகிறார்.
யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப
இழை வலந்த பல் துன்னத்து
இடைப் புரை பற்றி, பிணி விடாஅ
ஈர்க் குழாத்தோடு இறை கூர்ந்த
பேஎன் பகை என ஒன்று என்கோ?
உண்ணாமையின் ஊன் வாடி,
பாரியின் பறம்பு நாட்டில், புன்செய் நிலத்தில் வரகு, தினை, எள் போன்ற பொருள்கள் நிறைய விளைந்தன. அந்நாட்டு மக்கள் மிகுந்த அளவில் கள்ளும் ஊனும் உண்டார்கள். இது போன்ற புது வருவாயுடைய வளமான நாடு இனி அழிந்துவிடுமோ என்று எண்ணிக் கபிலர் புலம்புவதாக இப்பாடல் அமைகிறது.
பசுவின் முலையை அறுத்தல், தாலி அணிந்த பெண்ணின் கருவைச்
சிதைத்தல் சான்றோரை அடித்தல், இவை பாவச் செயல்கள்.
இப் பாவங்களைக் கழுவாய் செய்து போக்கிக்கொள்ளலாம். ஆனால்,
நிலநடுக்கத்தால் நிலமே மேடு பள்ளமாக, பள்ளம் மேடாக
பெயர்வதானாலும் ஒருவன் செய்த உதவியை மறந்து கொன்றோர்க்கு
அவற்றின் விளைவுகளிலிருந்து பிழைக்கும் வழி இல்லை என்றும் அறம்
பாடுகிறது.
(எந்நன்றி கொன்றாற்கும் உய்வு உண்டாம் உய்வு இல்லை
செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு - திருக்குறள்)
சங்க இலக்கியத்தில் 36 வகையான விளையாட்டுகள் குறித்த குறிப்புகள் உள்ளன. அவற்றுள் எண்ணி விளையாடுதல் என்பதும் ஒரு வகை விளையாட்டு ஆகும். மரத்தையோ,நாவாயையே,விலங்குகளையோ பறவையையோ இருபாலர் ஒன்று,இரண்டு என்று எண்ணிப் பொழுது போக்காக ஆடுதல். இவ்விளையாட்டின் இயல்பாகும். இந்த விளையாட்டு பற்றிய குறிப்புள்ள ஒரு நற்றிணைப் பாடலைக் காண்போம்..
தோழி தலைவனிடம், யாம் பகலில் இங்கிருந்து மாலையில் பாக்கம் சென்றால் தலைவி அங்கு வருந்துவாள்.
அவளை அங்கு வருக என அழைக்கும் வலிமையும் எமக்கில்லை. எனவே எம் பாக்கத்தினர்
மகிழ்ந்து கொண்டாடுமாறு நீ உன் தேரில் வருக என திருமணத்திற்குத் தூண்டினாள்.
