மனித இனத்தின் கண்டுபிடிப்புகளில்
தனித்துவமானது மொழியாகும். மொழியே ஒரு இனத்தின் வரலாறு, பண்பாடு, அறிவு, வளர்ச்சி
என பலவற்றுக்கும் அடைப்படையாகிறது. உலக மொழிகளுள் தொன்மையானது, தொடர்ச்சியான
இலக்கிய, இலக்கண மரபுடையது, காலத்திற்கேற்ப, தன்னைத் தகவமைத்துக்கொள்வது என
பல்வேறு சிறப்புகளையுடைய தமிழ் மொழிக்கு, மேலும் பெருமை சேர்க்கும் தலைசிறந்த
இலக்கியம் திருக்குறளாகும். உலகமே போற்றும் திருக்குறளை கற்பதும், கற்பிப்பதும்
நமது கடமை மட்டுமின்றி காலத்தின் தேவையாகவும் அமைகிறது.
திருக்குறள்
கற்றல்
கற்க, கசடறக் கற்க, கற்பவை கற்க, கற்றபின்
நிற்க அதற்குத் தக (391) என்று கல்வி கற்கும் நுட்பம் குறித்து வள்ளுவர் கூறும்
சிந்தனையை திருக்குறள் கற்கும் அடிப்படை நுட்பமாகவும் கொள்ள இயலும். வள்ளுவர்
கூறும் நுட்பத்தை ஆழ்ந்து நோக்கினால், 1. அறிதல்
2. தெரிதல் 3. தெளிதல் 4. நிற்க
அதற்குத் தக ஆகிய கருத்துக்களைக் கற்றல், கற்பித்தல் சார்ந்த நுட்பங்களாகவே
காணமுடிகிறது.
