திருக்குறள் - அதிகாரம் - 133. ஊடலுவகை

 இல்லை தவறவர்க்கு ஆயினும் ஊடுதல்

வல்லது அவர்அளிக்கு மாறு. - 1321

தவறின்றியும், தவறு காணுதல் அவா் அன்பை பெறும் வழியன்றோ 

ஊடலின் தோன்றும் சிறுதுனி நல்லளி

வாடினும் பாடு பெறும். - 1322

ஊடலால் வரும் சிறுதுன்பத்தால், அன்பு குறையினும் பெருமை பெறும்

புலத்தலின் புத்தேள்நாடு உண்டோ நிலத்தொடு

நீரியைந் தன்னார் அகத்து. - 1323

நிலத்துடன் நீர் சேர்ந்தது போன்றவருடன் ஊடுதலைவிட பேரின்பம் ஏது

புல்லி விடாஅப் புலவியுள் தோன்றுமென்

உள்ளம் உடைக்கும் படை.- 1324

கூடலுக்குக் காரணமான ஊடல் தான், என் மனவுறுதியை அழிக்கிறது  

தவறிலர் ஆயினும் தாம்வீழ்வார் மென்றோள்

அகறலின் ஆங்கொன் றுடைத்து. - 1325

தவறின்றியும் அவள்மீது சிறுகோபம் கொண்டு நீங்கியிருத்தலும் சுகமே

உணலினும் உண்டது அறல்இனிது காமம்

புணர்தலின் ஊடல் இனிது. -1326

உண்பதைவிட செரித்தல் இனிது, கூடுவதைவிட ஊடுவது இனிது     

ஊடலில் தோற்றவர் வென்றார் அதுமன்னும்

கூடலிற் காணப் படும். - 1327

ஊடலில் தோற்றவரே வென்றார், அது கூடுதலில் வெளிப்படும்

ஊடிப் பெறுகுவம் கொல்லோ நுதல்வெயர்ப்பக்

கூடலில் தோன்றிய உப்பு. -1328

கூடிப் பெறும் இன்பத்தை, இவளை ஒருமுறை ஊடிப் பின் பெறுவோமா

ஊடுக மன்னோ ஒளியிழை யாமிரப்ப

நீடுக மன்னோ இரா. - 1329

அவள் ஊடியே இருக்கட்டும், அவளை வேண்டியே இவ்விரவு நீளட்டும் 

ஊடுதல் காமத்திற்கு இன்பம் அதற்கின்பம்

கூடி முயங்கப் பெறின். - 1330

ஊடுவதே காமத்திற்கு இன்பம், கூடித் தழுவுதலே ஊடலுக்கு இன்பம்   

திருக்குறள் - அதிகாரம் - 132. புலவி நுணுக்கம்

பெண்ணியலார் எல்லாரும் கண்ணின் பொதுஉண்பர்

நண்ணேன் பரத்தநின் மார்பு.-1311

பல பெண்கள் உன்னைப் பார்ப்பதால் ஒழுக்கமில்லா உன்னை தழுவேன்

ஊடி இருந்தேமாத் தும்மினார் யாம்தம்மை

நீடுவாழ் கென்பாக் கறிந்து.1312

ஊடியபோது தும்மினார், நீடு வாழ்க என யாம் வாழ்த்துவோம் என்று 

கோட்டுப் பூச் சூடினும் காயும் ஒருத்தியைக்

காட்டிய சூடினீர் என்று.-1313

மலர் சூடினாலும், யாருக்குக் காட்ட சூடினீர் என கோபம் கொள்வாள்   

யாரினும் காதலம் என்றேனா ஊடினாள்

யாரினும் யாரினும் என்று. - 1314

யாவரையும் விட காதலுடையன் என்றாலும் யாரைவிட என ஊடுவாள்

இம்மைப் பிறப்பில் பிரியலம் என்றேனாக்

கண்நிறை நீர்கொண் டனள். - 1315

இப்பிறவியில் பிரியேன் எனினும், அடுத்தபிறவியை எண்ணி அழுவாள்

உள்ளினேன் என்றேன்மற் றென்மறந்தீர் என்றென்னைப்

புல்லாள் புலத்தக் கனள். -1316

உன்னை நினைத்தேன் என்றாலும், ஏன் மறந்தீர் என ஊடல்கொள்வாள்

வழுத்தினாள் தும்மினேன் ஆக அழித்தழுதாள்

யாருள்ளித் தும்மினீர் என்று. - 1317

நினைப்பவள் நானிருக்க,யார் நினைத்து வந்தது தும்மல் என ஊடினாள் 

தும்முச் செறுப்ப அழுதாள் நுமர்உள்ளல்

எம்மை மறைந்திரோ என்று. - 1318

தும்மலை மறைத்தாலும், காதலியை மறைப்பதாக கோபம் கொள்வாள்

தன்னை உணர்த்தினும் காயும் பிறர்க்குநீர்

இந்நீரார் ஆகுதிர் என்று.- 1319

அவளை மகிழ்வித்தாலும், பிறரிடமும் இப்படி நடப்பீரோ என ஊடுவாள்

நினைத்திருந்து நோக்கினும் காயும் அனைத்தும்நீர்

யாருள்ளி நோக்கினீர் என்று.-1320

அவளை ஆழ்ந்து நோக்கினும், யாருடன் ஒப்பிடுகிறீர் என சினப்பாள்

திருக்குறள் - அதிகாரம் - 131. புலவி

புல்லா திராஅப் புலத்தை அவர் உறும்

அல்லல்நோய் காண்கம் சிறிது. - 1301

ஊடல் கொள்ளும்போது தழுவாமல் அவரை சிறிது துன்பம் செய்வோம்

உப்பமைந் தற்றால் புலவி அதுசிறிது

மிக்கற்றால் நீள விடல். - 1302

உணவில் உப்பினைப் போல அளவுடன் ஊடல் கொள்க

அலந்தாரை அல்லல்நோய் செய்தற்றால் தம்மைப்

புலந்தாரை புல்லா விடல். - 1303

ஊடல்கொண்டு கூடாமலிருப்பது துன்பத்தை மேலும் தருவது போன்றது

ஊடி யவரை உணராமை வாடிய

வள்ளி முதலரந் தற்று. - 1304

ஊடிக் கூடாமை, வாடிய கொடியை அடியோடு அறுத்தது போன்றது

நலத்தகை நல்லவர்ககு ஏஎர் புலந்தகை

பூஅன்ன கண்ணார் அகத்து. - 1305

மலர் போன்ற கண்களையுடைய மகளிரின் ஊடலும் ஆடவர்க்கு அழகு

துனியும் புலவியும் இல்லாயின் காமம்

கனியும் கருக்காயும் அற்று.- 1306

சிறு பிணக்கும், பெரும் பிணக்கும் இல்லாத காமம் பயனற்றது

ஊடலின் உண்டாங்கோர் துன்பம் புணர்வது

நீடுவ தன்று கொல் என்று.- 1307

கூடல் நீளுமா என்ற துன்பம் ஊடலில் தோன்றுவது இயல்பே    

நோதல் எவன்மற்று நொந்தாரென்று அஃதறியும்

காதலர் இல்லா வழி. - 1308

நம்மீது அன்புடைய காதலர் இல்லாதபோது வருந்துவதால் பயனில்லை

நீரும் நிழலது இனிதே புலவியும்

வீழுநர் கண்ணே இனிது. - 1309

நீரும் நிழலும் போல அன்புடையோரிடம் கொள்ளும் ஊடலும் இனிது

ஊடல் உணங்க விடுவாரொடு என்நெஞ்சம்

கூடுவேம் என்பது அவா.- 1310

ஊடியபோது வாடவிட்டவரிடம், கூட நினைப்பது என் நெஞ்சின் ஆசை

திருக்குறள் - அதிகாரம் - 130. நெஞ்சொடு புலத்தல்

 

அவர்நெஞ்சு அவர்க்காதல் கண்டும் எவன்நெஞ்சே

நீஎமக்கு ஆகா தது? - 1291

என் நெஞ்சே உன்னை நினைக்காதவரையே நீ நினைப்பது ஏன்?      

உறாஅ தவர்க்கண்ட கண்ணும் அவரைச்

செறாஅரெனச் சேறியென் நெஞ்சு. -1292

அன்பில்லாதவரைக் கண்டும் ஏன் அவரிடம் செல்கிறாய் நெஞ்சே!    

கெட்டார்க்கு நட்டார்இல் என்பதோ நெஞ்சேநீ

பெட்டாங்கு அவர்பின் செலல்? - 1293

கெட்டோருக்கு நட்பில்லை என்பதாலோ, நெஞ்சே அவா்பின் சென்றாய்

இனிஅன்ன நின்னொடு சூழ்வார்யார் நெஞ்சே

துனிசெய்து துவ்வாய்காண் மற்று. - 1294

நெஞ்சே! ஊடலால் விளையும் கூடலை அறியாத உன்னிடம் பேசேன் 

பெறாஅமை அஞ்சும் பெறின்பிரிவு அஞ்சும்

அறாஅ இடும்பைத்தென் நெஞ்சு. - 1295

அவரைக் காணாத போதும் அச்சம்!, கண்டாலும் பிரிவெண்ணி அச்சம்  

தனியே இருந்து நினைத்தக்கால் என்னைத்

தினிய இருந்ததென் நெஞ்சு. - 1296

தனிமையில் பிரிவு பற்றி நினைத்தால் என் நெஞ்சம் மேலும் வருத்தும்

நாணும் மறந்தேன் அவர்மறக் கல்லாஎன்

மாணா மடநெஞ்சிற் பட்டு. - 1297

அவரை மறக்கமுடியாததால், மறக்கக்கூடாத நாணத்தை மறந்தேன்

எள்ளின் இனிவாம்என்று எண்ணி அவர்திறம்

உள்ளும் உயிர்க்காதல் நெஞ்சு. - 1298

பிரிந்தாலும் அவரை இகழ்வது இழிவென்பதால் புகழ்கிறது என் நெஞ்சு

துன்பத்திற்கு யாரே துணையாவார் தாமுடைய

நெஞ்சந் துணையல் வழி. - 1299

துன்பத்தில் நெஞ்சமும் துணைவராவிட்டால் யார் துணை வருவார்!   

தஞ்சம் தமரல்லர் ஏதிலார் தாமுடைய

நெஞ்சம் தமரல் வழி. - 1300

நம் நெஞ்சமே எதிர்க்கும் போது, அயலார் எதிர்ப்பது இயல்பே          

திருக்குறள் - அதிகாரம் - 129. புணர்ச்சி விதும்பல்

 

உள்ளக் களித்தலும் காண மகிழ்தலும்

கள்ளுக்கில் காமத்திற் குண்டு. - 1281

கள் குடித்தால்தான் இன்பம், காதல் நினைத்தாலே இன்பம்

தினைத்துணையும் ஊடாமை வேண்டும் பனைத் துணையும்

காமம் நிறைய வரின். - 1282

பனையளவு காமத்தில், திணையளவும் கோபம் கொள்ளாதே

பேணாது பெட்பவே செய்யினும் கொண்கனைக்

காணா தமையல கண். -1283

என்னை அவர் விரும்பாது மறந்தாலும் அவரையே தேடும் கண்கள்   

ஊடற்கண் சென்றேன்மன் தோழி அதுமறந்து

கூடற்கண் சென்றது என் னெஞ்சு.-1284

அவரிடம் சண்டையிடச் சென்றேன், மறந்து தழுவயது என் நெஞ்சு

எழுதுங்கால் கோல்காணாக் கண்ணேபோல் கொண்கன்

பழிகாணேன் கண்ட இடத்து.-1285

மைதீட்டும் கோல் நாமறிவதில்லை! அதுபோன்றே அவரின் குற்றமும்

காணுங்கால் காணேன் தவறாய காணாக்கால்

காணேன் தவறல் லவை.- 1286

அவரைக் கண்டால் நல்லனவும், காணாதபோதே குறையும் காண்பேன்

உய்த்தல் அறிந்து புனல்பாய் பவரேபோல்

பொய்த்தல் அறிந்தென் புலந்து?- 1287

வெள்ளத்தில் குதிப்பவர் போல, ஊட முடியாது என்பதறிந்தும் ஊடுகிறேன்

இளித்தக்க இன்னா செயினும் களித்தார்க்குக்

கள்ளற்றே கள்வநின் மார்பு.- 1288

குடிகாரர்களுக்குக் கள்போல, காமமுடையார்க்கு காதலர் நெஞ்சம்         

மலரினும் மெல்லிது காமம் சிலர்அதன்

செவ்வி தலைப்படு வார்.-1289

மலரைவிட மெல்லியது காமம், இதை உணர்ந்தோர் சிலரே            

கண்ணின் துனித்தே கலங்கினாள் புல்லுதல்

என்னினும் தான்விதுப் புற்று. - 1290

கண்களில் ஊடலையும், தழுவுதலில் அன்பையும் வெளிப்படுத்துவாள்